Argentijnse lessen

Zo. Het Argentinië-gedeelte van mijn reis zit er alweer bijna op. Morgenmiddag stap ik op het vliegtuig naar Bolivia om eerst een nacht in la Paz door te brengen en dan naar Cochabamba te gaan voor 5 weken vrijwilligerswerk. Ik heb daar echt heel veel zin in, maar het is ook wel gemengd omdat ik de afgelopen 6 weken hier in Buenos Aires zoveel toffe dingen heb meegemaakt, mensen heb leren kennen en op de stad gesteld ben geraakt!

Een aantal hoogtepunten op een rijtje:
* Iguazu (tevens mijn absolute dieptepunt so far). Mijn tweede weekend hier was weer een lang weekend, dus perfect om naar Iguazu te gaan, want dat is toch best wel ver weg van Buenos Aires (18 uur in de bus), maar ook iets dat ik sowieso wilde zien. Vrijdagavond vertrok ik vanuit Buenos Aires - na wat lichte paniek omdat mijn bus praktisch onvindbaar was op het enorme station, als enige niet stond aangegeven op de schermen met vertrekkende bussen, vrolijk 10 minuten na vertrek kwam aankakken en ik mezelf een enorme nerd voelde bij het idee dat ik mijn trip zou missen omdat ik de bus niet kon vinden - en de volgende ochtend kwam ik in Iguazu aan. Ik zou pas de volgende dag naar de watervallen gaan, dus die dag was vrij om te chillen in het hostel. Super gezellig, want het zat bomvol jonge backpackers en iedereen was super open en sociaal. Voordat ik het wist kende ik het halve hostel en vermaakte ik me prima met kaartspelletjes aan het zwembad (er was een zwembad!!!), met het oldskool inmaken van Argentijnen aan de tafeltennistafel en de barbecue ´s avonds. Was echt heel relaxt, dus dat belooft nog wat voor het backpack-gedeelte later in mijn reis (en dan klinken die zeven weken die ik daar oorspronkelijk voor in gedachte had opeens toch wel heel erg kort;)...)
Allemaal superleuk, maar ik had natuurlijk dat hele stuk afgereisd om de watervallen in Iguazu te kunnen zien. De volgende dag ging ik dus naar de Argentijnse kant van het gebied. Na een korte wandeling die ik al heel erg mooi vond, kwamen we bij het spectaculairste gedeelte: devil´s troath. Echt ongelooflijk hoeveel water daar met een enorme kracht daar maar naar beneden blijft stromen. Het was echt superindrukwekkend om te zien en ik was daardoor bang dat de rest van het park misschien zou tegenvallen, maar gelukkig bleek niets minder waar: ook de andere watervallen waren supermooi om te zien. Ik heb mezelf hier echt in een ware paparazzi ontwikkeld en waarschijnlijk zo´n 200 foto´s van alleen watervallen gemaakt, want elk uitzicht was gewoon heel mooi en weer anders (al zien de foto´s er stiekem waarschijnlijk toch heel erg hetzelfde uit als je er niet bent geweest).
Ik heb de dag daar afgesloten met een boottocht bij de watervallen. Echt heel tof om te doen, want dan voel je echt een beetje hoeveel kracht er in dat water moet zitten en ook grappig om telkens iets dichter bij die watervallen te komen en uiteindelijk doorweekt er vandaan te komen, ookal ben je er maar voor een heel klein deel onder geweest.
De volgende dag ging ik - voor dat ik weer terug zou gaan naar Buenos Aires - naar de Braziliaanse kant van de watervallen. Zo tof als de vorige dag was, zo erg was deze dag niet mijn dag. In het begin was het allemaal heel mooi om te zien: vanaf de Braziliaanse kant heb je een mooi overzicht over de watervallen en het was leuk om van een afstand te zien waar ik de vorige dag had gelopen. Toen ik alleen bijna bij het mooiste uitzichtspunt (devil´s troath vanuit een laag perspectief - de vorige dag had ik het van bovenaf gezien) was, voelde ik opeens een scherpe steek in m´n arm. Dat bleek één of ander miniscuul, gemeen, nasty, felgroen insect te zijn die zich in m´n arm had vastgebeten en er niet meer uit wilde. Deed echt niet normaal veel pijn! Gelukkig merkte twee andere toeristen mij op (moest ook wel, want ik moest echt keihard janken van de pijn) en die trokken hem eruit (kreeg hem er zelf niet uit met een hand). Het bleef alleen veel pijn doen, dus moest ik door naar de ambulance bij de EHBO. Daar knepen ze wat gif uit de wond en kreeg ik wat zalf en ijs erop. Dat hielp wel, maar ik bleef me toen eigenlijk rot voelen, vooral omdat ik juist deze dag alleen was en niemand had leren kennen die ook op de excursie was en heel hard iemand nodig had om tegen te vloeken en zielig te zijn, het mooiste gedeelte van het gebied had gemist en ik het ook wel eng vond omdat ik niet wist wat voor beest me gebeten had en of dat gevaarlijk was (felgroen is niet bepaald een geruststellende kleur voor een insect): ik had ook niet echt goed aan die vrouw bij de ambulance kunnen uitleggen wat me nou gebeten had (geen idee wat Spaans was voor: ´miniscuul groen kutinsect dat zich in mijn arm vastbeet en moeilijk veel pijn deed´), maar ik ging er maar vanuit dat als het écht gevaarlijk was, ze het herkent zou hebben.
De rest van de dag was eigenlijk min of meer verkapt wachten op de bus terug. En tegen de tijd dat die zou komen, was ik gelukkig weer gekalmeerd. Tegen de tijd dat die ZOU komen, want de busterminal bleef verdacht leeg op het moment dat hij dat niet zou moeten zijn. Dat bussen hier vaak te laat zijn had ik ondertussen wel begrepen, dus ik dacht dat m´n bus gewoon wat vertraging had (werd bevestigd door de vrouw die op het station werkte) en bleef rustig wachten. Een half uur later was er alleen nog steeds geen bus en ben ik uiteindelijk maar naar het kantoor van mijn busbedrijf op het station gegaan. Daar bleek mijn bus (die ik via een goed reisbureau hier had geboekt) niet te bestaan. Typisch. Toen zat ik er echt helemaal doorheen. Uiteindelijk ben ik met een verhaal over een ´vlucht die ik de volgende dag in B.A. moest halen´ op de eerstvolgende bus geplaatst, maar dat was wel weer een laaaange wacht (en het was maar hopen dat die bus dan wél bestond en dat ik daar opkwam zonder ticket). Gelukkig lukte dat allemaal en kon ik weer terug naar Buenos Aires. Laten we het maar op een avontuurlijk einde van een toch wel prachtige trip houden.

*Uruguay: in mijn derde weekend hier ben ik een dagje naar Uruguay geweest met een klasgenoot. Dat kan dus makkelijk, want met een uur op de ferry ben je al vanuit Buenos Aires in de oude stad Colonia. Echt een súper schattig stadje met allemaal ´cobbled streets´(is daar een goed Nederlands woord voor???), oude restanten van gebouwen uit de tijd dat deze plaats als smokkelstad werd gebruikt, supermooie kleine strandjes en heel veel leuke plekjes om te eten en drinken. Die laatste hadden we allemaal gevonden in de lonely planet. Dat zag er in de ferry onderweg naar Colonia denk ik wel een tikje belachelijk uit: twee meisjes allebei verdiept in dezelfde enorme lonely planet. Maar het heeft wel geholpen, want bijvoorbeeld de lunchplek in een mooie achtertuin met uitzicht op zee had ik zelf nooit gevonden.

* Kayaken door de delta´s rond Buenos Aires. Vorig weekend ben ik met een aantal klasgenoten en Argentijnen (goed dus om m´n Spaans te oefenen!) Op een tweedaagse kayaktrip gegaan. Een klein beetje zwaar (47 km tegen de stroom in valt toch wel wat tegen), maar ook supermooi, want 80 procent van de tijd waren we de enige in het gebied! ´S avonds overnachtten we in een hostel op een eiland: heel speciaal, met een barbecue onder de sterren (ik kan nu Mars herkennen, haha:)) en ´s ochtends vroeg de opkomst van de zon.

Verder heb ik hier natuurlijk ook heel hard en braaf gestudeerd (ik heb zelfs Harry Potter 1 in het Spaans gekocht om extra te oefenen:)). Het is echt heel tof om in 6 weken tijd van helemaal niks (misschien si, no en hola) naar toch wel een niveau waarin je een respectabel gesprek met een Argentijn kan hebben, inclusief ingewikkelde grammaticaconstructies. Ik ben echt blij dat ik hierna vrijwilligerswerk ga doen waarbij ik waarschijnlijk Spaans moet spreken en voor vijf weken in een homestay ga zitten, want dan kan ik blijven oefenen met mijn Spaans, want het zou zonde zijn als het net zo snel weer weg gaat als dat het gekomen is.

Daarnaast heb ik hier natuurlijk ook heel veel andere dingen geleerd:
- taxi´s rijden hier als gekken.
- taxichauffeurs zijn beledigd als je als voetganger mag oversteken en vervolgens iets beledigends roept/boos kijkt/een onvriendelijk handgebaar maakt als zij je alsnog bijna van je slippers rijden
- als je in een taxi zegt dat je uit Nederland komt heb je de rest van de rit een gesprek over Máxima. Gegarandeerd.
- áls het hier regent, regent het hier ook goed. Is behoorlijk indrukwekkend om te zien, maar ook wel minder handig als je op dat moment in een wijk ver weg van je eigen wijk zit en je je na een tijdje toch wel gaat afvragen hóe je dan thuis moet komen, waaant:
- áls het hier regent, ligt de stad plat: de subte rijdt vaak niet meer vanwege het teveel aan water, taxi´s zijn onmogelijk om aan te komen en bussen zitten zo nokjevol dat je de eerste 45 minuten alle bussen moet latten passeren omdat er gewoon écht niemand meer bij kan (en dat wil hier wat zeggen). Niet zo handig in zo´n enorme stad waar zoveel mensen afhankelijk zijn van het OV.
- áls het hier regent moet je oppassen met de losse tegels die hier en daar in de straat zitten. Als je toch per ongeluk op een gaat staan splash je jezelf onder de modder.
- gratis of heel goedkope excursies zijn niet goed voorbereid: denk aan een gids die ons de verkeerde bus wilt laten nemen, een locale student architectuur is en vervolgens niks over de meest beroemde gebouwen weet te vertellen of een fietstour waarbij ze vergeten waren fietsen te huren en er dus geen fietsen waren:).
- het vlees hier is echt súperlekker.
- de malbec is hier superlekker.
- het (dulce de leche)ijs is hier echt superlekker.
- parilla´s (barbecues) zijn hier supergezellig.
- Argentijnen eten moeilijk veel kauwgom. Echt altijd en overal.
- Buenos Aires´ specialiteit numero uno is het nachtleven: je hebt hier overal leuke restaurantjes, terrasjes met live muziek, bars en hippe clubs. De Argentijnen zelf gaan het liefst zo laat als mogelijk uit (gaan bijv. pas om 2 uur een keertje weg) en het is dus normaal om pas om 8 uur terug te komen. Dat zat er voor mij echt niet in omdat ik hier overdag graag in staat wil zijn om ook daadwerkelijk dingen te doen, maar het uitgaan is hier wel echt leuk. Vooral Plaza Dorrego vlak bij mijn Residence is super sfeervol. Qua clubbing was het hoogtepunt afgelopen woensdag, toen ik met een groot deel van mijn klas (de afgelopen week had ik echt een superleuke klas) naar een fancy after-office feestje ging. De docent had ons op de gastenlijst gezet en na wat drankjes bij hem thuis gingen we daar met z´n allen naartoe. Misschien was het grappigste nog wel de volgende dag, toen we allemaal klas hadden om 9 uur en supermoe een voor een binnen kwamen druppelen:). Het tofste restaurant waar ik tot nu toe ben geweest was in mijn eerste week: er was daar live samba muziek en een super relaxte sfeer: nadat je uitgegeten was, stond je gewoon op van de tafel om keihard in het restaurant te gaan dansen.
-Buenos Aires´ specialiteit numer dos zijn de parken. Er is echt niets relaxters dan met vrienden naar de parken (of een dakterras) te gaan en gewoon van de zon, matte (een soort sterke kruidenthee hier die je met vrienden drinkt en doorgeeft - een beetje hippie-achtig) en vaak ook willekeurige muziek te genieten.
- De overheid van Buenos Aires en de overheid van Argentinië kunnen voor geen kanten met elkaar overweg en proberen elkaar dwars te zitten waar mogelijk. Zorgt er op z´n tijd voor dat de stad platligt door luidruchtige demonstraties.
- ik ben hier níet abnormaal klein! Heb zelfs gehad dat ik schoenen wilde kopen, maar dat dat lastig was omdat alle schoenen te klein waren!! wat is dat?!? Gaat trouwens nog wel grappig worden, want de Argentijnen zeggen over de Bolivianen dat die súper klein zijn, dus daar ben ik dan waarschijnlijk echt groot en wordt ik gescout voor het nationale basketbalteam ofzo. Ben benieuwd!
- De tango die ik hier heb geleerd heeft vrij weinig te maken met de tango die ik ooit in Nl heb geleerd, maar was súperleuk om te leren! Eigenlijk waren alle lessen hier ´houdinglessen´ en was er een enorme focus op hóe je de passen deed. Welke passen je vervolgens doet mag je lekker zelf weten. In het begin was dit ook even aankloten en waren eigenlijk alleen de privélessen leuk (ik had een supergoede en enthousiaste leraar) omdat ik bij de groepslessen alleen maar met vieze oude opa´s kon dansen, maar in mijn derde week kreeg ik het een beetje te pakken, kon ik naar de hogere klas en kon ik met leuke mannen dansen:). Ik heb het nu wel een echt beetje onder de knie, dus jammer dat ik alweer weg ga, maar ik ga gewoon kijken of ik hier in september in Amsterdam mee door kan gaan.

Het is wel echt een heel raar idee dat ik hier morgen alweer weg ga. Ik ben hier zo aan alles gewend geraakt in 6 weken tijd en ga alle mensen die ik hier heb leren kennen echt ontzettend missen! Bolivia zal wel even wennen worden, aangezien dat weer een heel andere omgeving en cultuur wordt en ik dus waarschijnlijk eerst weer even opnieuw moet settelen, maar ik ben super benieuwd wat het me gaat brengen!
Met pijn in m´n hart (dat is misschien wel een beetje overdreven) ga ik morgen weg uit Buenos Aires, maar de plek en de mensen die daarvoor in de plaats komen zullen vast ook super zijn:)!